Τι πραγματικά συστήνεται να τρώνε τα παιδιά;
Ποιος ο ρόλος του γονέα;
Μπορούμε να την προλάβουμε!!
Οι συστάσεις για ισορροπημένη διατροφή στην παιδική ηλικία προτείνουν καθημερινή κατανάλωση φρούτων, λαχανικών, ολικής αλέσεως δημητριακών και γαλακτοκομικών, συχνή κατανάλωση ψαριών και οσπρίων, χρήση ελαιολάδου ως κύρια λιπαρή ύλη, και, παράλληλα, συνετή κατανάλωση τροφίμων και ποτών που περιέχουν ζάχαρη καθώς και ζωικών λιπών, κρέατος και των προϊόντων του και αλατιού. Η καθημερινή σωματική δραστηριότητα πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του τρόπου ζωής των παιδιών.
Στην Ελλάδα τα παιδιά και οι έφηβοι φαίνεται να εγκαταλείπουν βαθμιαία την παραδοσιακή Μεσογειακή διατροφή, η οποία έχει επανειλημμένως συνδεθεί με σημαντική μείωση σε πολλούς παράγοντες κινδύνου για ανάπτυξη χρόνιων νοσημάτων. Απεναντίας, παρατηρείται οι ηλικίες αυτές να υιοθετούν περισσότερο «δυτικού τύπου» διατροφικά πρότυπα.
Οι διατροφικές επιλογές και συνήθειες αποτελούν το τελικό αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης ποικίλων παραγόντων, όπως , μεταξύ άλλων είναι τα γονίδια που διαμορφώνουν της γευστικές προτιμήσεις του ατόμου και η οικογένεια. Οι γονείς επηρεάζουν με πολλούς τρόπους τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών τους. Η διαθεσιμότητα (δηλαδή η ύπαρξη του εν λόγω τροφίμου στο σπίτι) και η πρόσβαση (δηλαδή η δυνατότητα κατανάλωσής του) σε ένα τρόφιμο αποτελούν ευθύνη κυρίως των γονέων και ταυτόχρονα απαραίτητη προϋπόθεση για την κατανάλωση του από το παιδί. Επίσης, εφόσον η αποδοχή (δηλαδή αν τελικά θα το καταναλώσει) ενός τροφίμου αυξάνει όσο αυξάνει και η έκθεση (δηλαδή να το βλέπει στο σπίτι= οπτικό ερέθισμα) σε αυτό, προκειμένου τα παιδιά να εντάξουν ένα νέο τρόφιμο στο διαιτολόγιο τους, απαιτούνται πολλαπλές και συνεχείς δοκιμές αυτού και, κατ’ επέκταση, υπομονή και επιμονή από τους γονείς προς την κατεύθυνση αυτή.
Ο ρόλος των γονέων ως προτύπων συνιστά έναν ακόμα παράγοντα διαμόρφωσης των διατροφικών επιλογών των παιδιών. Η μίμηση αποτελεί έναν από τους κυριότερούς τρόπους εκπαίδευσης σε όλους τους τομείς. Τα παιδιά μιμούνται συνήθειες του κοινωνικού τους περιβάλλοντος, ενώ όσο πιο σημαντικό είναι το πρότυπο, τόσο μεγαλύτερη εμφανίζεται και η επίδραση του. Σημαντικό ρόλο παρουσιάζουν και οι διάφορες πρακτικές διατροφικής διαπαιδαγώγησης που αυτοί εφαρμόζουν, όπως η επιβράβευση, ο περιορισμός και η πίεση. Τη μεγαλύτερη βέβαια επίδραση θα έχει η κατανάλωση του τροφίμου από τους ίδιους τους γονείς, ώστε το παιδί να δράσει μιμητικά.
Ο «με κύρος» τύπος διαπαιδαγώγησης του παιδιού που προτείνεται για τη συνολική διαπαιδαγώγηση του φαίνεται να είναι επίσης ο ιδανικός τρόπος και για τη διαπαιδαγώγηση του στα θέματα διατροφής. Και αυτό γιατί ο συγκεκριμένος τύπος διαπαιδαγώγησης ενισχύει την αυτονομία και την αυτοπεποίθηση του παιδιού μαθαίνοντάς το ταυτόχρονα να λειτουργεί υπό ένα λογικό σύστημα αρχών και κανόνων. Στα θέματα διατροφής και διαχείρισης βάρους αυτός ο τύπος διαπαιδαγώγησης σχετίζεται με την υιοθέτηση ισορροπημένων διατροφικών συνηθειών αλλά και με ένα υγιές σωματικό βάρος.
Στο πλαίσιο του «με κύρος» τύπου διαπαιδαγώγησης σχετικά με τη διατροφική πρόσληψη του παιδιού συστήνεται ο καταμερισμός ευθυνών, ώστε οι γονείς να είναι υπεύθυνοι για τη διαθεσιμότητα υγιεινών τροφικών επιλογών και την ύπαρξη υποστηρικτικού περιβάλλοντος σίτισης, ενώ το παιδί να είναι υπεύθυνο για το πότε και πόσο θα φάει. Σε αυτή τη σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης, πρέπει να υπάρχει συνέπεια σε όσα λέγονται και πράττονται, σε συνδυασμό με τις ευθύνες του καθενός και την τήρηση κανόνων. Μόνο αν οι γονείς είναι συνεπείς καταφέρνουν να πετυχαίνουν το ρόλο τους διότι η ασυνέπεια φαίνεται να είναι χειρότερη από την μη ύπαρξη κανόνων καθώς αναιρεί το κύρος και την αξιοπιστία του λόγου και των πράξεών τους.
Λοιπόν γονείς!! Σκεφτείτε τις ευθύνες σας και γίνετε τώρα το ιδανικό πρότυπο για τα παιδιά σας…. Οι υγιεινές συνήθειες μας δίνουν υγεία, ποιότητα ζωής και αυτοπεποίθηση!!