Ορισμός | Διάγνωση | Επιπτώσεις
Μπορούμε να την προλάβουμε!!!
Παιδική Παχυσαρκία
Στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, ο επιπολασμός της παιδικής παχυσαρκίας, δηλαδή ο αριθμός των παιδιών που προσβάλλονται από αυτή, έχει αυξηθεί σημαντικά. Παράλληλα, έχει αυξηθεί και η νοσηρότητα που σχετίζεται με την παχυσαρκία.
Οι συνέπειες της παχυσαρκίας είναι σωματικές και ψυχολογικές για το ίδιο το άτομο αλλά και οικονομικές για την κοινωνία. Έτσι, οι στρατηγικές πρόληψης και αντιμετώπισης της αποτελούν πρώτη προτεραιότητα σε θέματα υγείας παγκοσμίως.
Με τον όρο «παχυσαρκία» αποδίδεται η περίσσεια λίπους στον οργανισμό, η οποία μπορεί να βλάψει την υγεία του ατόμου. Για να ορίσουμε την παχυσαρκία στα παιδιά και τους εφήβους τοποθετούμε τον δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) στις καμπύλες ανάπτυξης.
Οι επιπτώσεις της παιδικής παχυσαρκίας στην υγεία του παιδιού είναι τόσο άμεσες όσο και μακροπρόθεσμες. Οι συχνότερες παθολογικές καταστάσεις που την συνοδεύουν είναι η αρτηριακή υπέρταση, οι διαταραχές των λιπιδίων στο αίμα και η ινσουλινοαντίσταση. Οι προαναφερθείσες διαταραχές μακροπρόθεσμα θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην εμφάνιση σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2, αθηροσκλήρωσης, καρδιαγγειακών και εγκεφαλοαγγειακών επεισοδίων καθώς και σε αυξημένο κίνδυνο θνητότητας στην ενήλικη ζωή.
16 Οκτωβρίου: Παγκόσμια ημέρα Διατροφής με στόχο την καταπολέμηση της πείνας στον πλανήτη vs Παχυσαρκία: Η επιδημία του δυτικού κόσμου.
Άλλες επιπλοκές συνδέονται με αναπνευστικά, ορθοπαιδικά, ενδοκρινικά και δερματικά προβλήματα. Παράλληλα, υπάρχουν και οι ψυχολογικές επιπτώσεις, οι οποίες επηρεάζουν αποφασιστικά την ποιότητα ζωής του ατόμου. Το άγχος, η κατάθλιψη, οι διαταραχές διατροφής και η χαμηλή αυτοεκτίμηση συχνά συνυπάρχουν με το φαινόμενο της παχυσαρκίας, κυρίως μάλιστα σε μεγαλύτερα παιδιά και εφήβους. Σήμερα, γνωρίζουμε ότι το στρες δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της παχυσαρκίας αλλά μπορεί ταυτόχρονα να αποτελέσει και αίτιο για την εμφάνιση της νόσου.
Η αντιμετώπιση της παιδικής παχυσαρκίας απαιτεί αλλαγές στον τρόπο ζωής και τη συμπεριφορά, όχι μόνο του παιδιού, αλλά ολόκληρης της οικογένειας του, και όχι κάποιο αυστηρό πρόγραμμα διατροφής και άσκησης, το οποίο συστήνεται σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν σοβαρές ιατρικές επιπλοκές.